Σήμερα, 5 Ιουνίου
2013, είναι η Παγκόσμια Ημέρα για το Περιβάλλον. Είθισται, να είναι μέρα
γιορτής, υπενθυμίζοντας την αναγκαιότητα διασύνδεσης του ανθρώπου με το
περιβάλλον, υπενθύμισης των υποχρεώσεων μας απέναντι στο συνάνθρωπο και στη
φύση και για τη διαφύλαξη της αρμονίας των σχέσεων της φύσης. Τη σημερινή μέρα,
θα γίνουν εκδηλώσεις επιφανειακές και μη, ομιλίες -οι περισσότερες χωρίς απόκριση, δράσεις αποσπασματικές, χωρίς
συνέχεια και συνέπεια. Σε κάποια έντυπα για τις σημερινές εκδηλώσεις
διαβάζουμε.’’ …..γιορτάζουμε, οργανώνουμε
και στηρίζουμε παρεμβάσεις ενάντια στη λεηλασία της Φύσης ‘’. Αν αυτό μόνο είναι
το νόημα της σημερινής ημέρας, καλύτερα να γιορτάζουν την Ημέρα του
Περιβάλλοντος, οι οικολογούντες κινδυνολόγοι και οι παρατρεχάμενοί τους καιροσκόποι.
Γιατί, από αύριο, πάλι στις ‘’κακές’’ συνήθειές μας, στους τρόπος που μας
βολεύουν, χωρίς να νοιαζόμαστε οι περισσότεροι για το περιβάλλον σε βάθος
χρόνου και με την ανάλογη παιδεία. Σήμερα, για την παγκόσμια μέρα του
περιβάλλοντος καθαρίζουμε, φροντίζουμε, ανακυκλώνουμε, τραγουδάμε, ζωγραφίζουμε
για την επέτειο και υποτίθεται και για την ευαισθητοποίηση. Και αύριο; Αύριο
όμως τι; Τις υπόλοιπες 364 μέρες θα συμμετέχουμε ενεργά για την καλύτερη
ποιότητα ζωής ή θα περιμένουμε την επόμενη χρονιά, το 2014 για να γιορτάσουμε
και πάλι την ημέρα του περιβάλλοντος; Για 364 μέρες το χρόνο, μπορούμε να
σβήνουμε τα φώτα μας για 10 λεπτά κάθε βράδυ; Μπορούμε να συμμετέχουμε ενεργά
για την ανακύκλωση, για την εξοικονόμηση του νερού στο σπίτι, στο σχολείο, στη
δουλειά μας; Να νοιαζόμαστε για τη γειτονιά, την πόλη, τον τόπο μας, τον
πλανήτη, για το συνάνθρωπό μας; .....(για τη συνέχεια)
Και κάθε χρόνο το ίδιο ερώτημα, καθώς οι επέτειοι δεν λειτουργούν σε καθημερινή βάση, ως μοχλοί ανάδειξης για τα ζητήματα του περιβάλλοντος. Έχουμε πλέον συνηθίσει στα λόγια, στις διαφημιστικές καμπάνιες. Σήμερα, αληθινά, ψεύτικα, πλαστικά και χάρτινα μεγάλα λόγια και υποσχέσεις. Δυστυχώς βιώσαμε και βιώνουμε την αποδυνάμωση της δυναμικής του Ρίο και του Γιοχάνεσμπουργκ, τις τοπικές διαμάχες με τους ΧΥΤΑ, τις απειλές και τους κινδύνους για πλημμύρες, για τη λειψυδρία, την ερημοποίηση, τις κλιματικές αλλαγές, τα λόγια τα μεγάλα για τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και την πρόσφατη μόδα με τα βιοκαύσιμα. Στο όνομα της προστασίας και διαφύλαξης του περιβάλλοντος, ζούμε συνεχιζόμενες φαρσοκωμωδίες με σουρεαλιστικές προεκτάσεις. Η προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, βάλλεται τεχνηέντως από παντοειδή σχέδια. Οι παραλίες και ο αιγιαλός, ως τα πλέον προσοδοφόρα φιλέτα διανέμονται σε τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες, σε προκατασκευασμένα χωριά και δήθεν παραδοσιακούς οικισμούς. Όσο για τη νομοθεσία ή καλύτερα τη πολύ-νομοθεσία, είναι δύσκολο έως αδύνατο να εφαρμοστεί μιας και τα πολιτικά ρουσφέτια καλά κρατούν. Μακριά από πολιτικούς σχηματισμούς που επιζητούν να επηρεάσουν εν τέλει συνειδήσεις, να διαμορφώσουν και συντηρήσουν νεφελώματα και καιροσκοπικούς συσχετισμούς με αβέβαιες προοπτικές. Βήμα προς βήμα μπορούμε να συμβάλλουμε, ώστε να διαμορφωθεί από το σπίτι μας το αύριο, με μια ισχυρή κοινωνία από πολίτες, για τους πολίτες και το περιβάλλον. Συμμετέχουμε ενεργά στο συγκεκριμένο πράσινο του περιβάλλοντος –της ελπίδας, των φυτών και των ζώων, της βιοποικιλότητας, των χαμόγελων, του εναλλακτικού, του συγκροτημένου εθελοντισμού και όχι των καιροσκόπων. Από τη γειτονιά, την πόλη, τη χώρα, τον πλανήτη Γη, θέλει ενδυνάμωση και συμμετοχικότητα ο εθελοντισμός. Οφείλει όμως, να έχει την ικανότητα να συνδέει προτεραιότητες για το περιβάλλον, μέσα από τα ζητήματα της κοινωνίας και να δημιουργεί ενεργούς πολίτες. Όχι πάλι από τα ίδια. Ασφαλώς και οι λύσεις των ζητημάτων βρίσκονται στα χέρια μας, με τη συνδρομή όμως ικανών και έμπειρων επιστημόνων. Όλοι μαζί μπορούμε να απαιτήσουμε και διεκδικήσουμε με επιχειρήματα και διάλογο, αυτά που μας λείπουν για να αντιστρέψουμε τη σημερινή κατάσταση, προσβλέποντας με οράματα και προοπτικές ένα καλύτερο αύριο. Ασφαλώς και απαιτούμε καλύτερη ποιότητα ζωής και καταγγέλλουμε δημόσια οτιδήποτε εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα και καταστρέφει ότι το καλύτερο και αγνότερο μας έχουν αφήσει οι προπάπποι μας.
Και κάθε χρόνο το ίδιο ερώτημα, καθώς οι επέτειοι δεν λειτουργούν σε καθημερινή βάση, ως μοχλοί ανάδειξης για τα ζητήματα του περιβάλλοντος. Έχουμε πλέον συνηθίσει στα λόγια, στις διαφημιστικές καμπάνιες. Σήμερα, αληθινά, ψεύτικα, πλαστικά και χάρτινα μεγάλα λόγια και υποσχέσεις. Δυστυχώς βιώσαμε και βιώνουμε την αποδυνάμωση της δυναμικής του Ρίο και του Γιοχάνεσμπουργκ, τις τοπικές διαμάχες με τους ΧΥΤΑ, τις απειλές και τους κινδύνους για πλημμύρες, για τη λειψυδρία, την ερημοποίηση, τις κλιματικές αλλαγές, τα λόγια τα μεγάλα για τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και την πρόσφατη μόδα με τα βιοκαύσιμα. Στο όνομα της προστασίας και διαφύλαξης του περιβάλλοντος, ζούμε συνεχιζόμενες φαρσοκωμωδίες με σουρεαλιστικές προεκτάσεις. Η προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, βάλλεται τεχνηέντως από παντοειδή σχέδια. Οι παραλίες και ο αιγιαλός, ως τα πλέον προσοδοφόρα φιλέτα διανέμονται σε τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες, σε προκατασκευασμένα χωριά και δήθεν παραδοσιακούς οικισμούς. Όσο για τη νομοθεσία ή καλύτερα τη πολύ-νομοθεσία, είναι δύσκολο έως αδύνατο να εφαρμοστεί μιας και τα πολιτικά ρουσφέτια καλά κρατούν. Μακριά από πολιτικούς σχηματισμούς που επιζητούν να επηρεάσουν εν τέλει συνειδήσεις, να διαμορφώσουν και συντηρήσουν νεφελώματα και καιροσκοπικούς συσχετισμούς με αβέβαιες προοπτικές. Βήμα προς βήμα μπορούμε να συμβάλλουμε, ώστε να διαμορφωθεί από το σπίτι μας το αύριο, με μια ισχυρή κοινωνία από πολίτες, για τους πολίτες και το περιβάλλον. Συμμετέχουμε ενεργά στο συγκεκριμένο πράσινο του περιβάλλοντος –της ελπίδας, των φυτών και των ζώων, της βιοποικιλότητας, των χαμόγελων, του εναλλακτικού, του συγκροτημένου εθελοντισμού και όχι των καιροσκόπων. Από τη γειτονιά, την πόλη, τη χώρα, τον πλανήτη Γη, θέλει ενδυνάμωση και συμμετοχικότητα ο εθελοντισμός. Οφείλει όμως, να έχει την ικανότητα να συνδέει προτεραιότητες για το περιβάλλον, μέσα από τα ζητήματα της κοινωνίας και να δημιουργεί ενεργούς πολίτες. Όχι πάλι από τα ίδια. Ασφαλώς και οι λύσεις των ζητημάτων βρίσκονται στα χέρια μας, με τη συνδρομή όμως ικανών και έμπειρων επιστημόνων. Όλοι μαζί μπορούμε να απαιτήσουμε και διεκδικήσουμε με επιχειρήματα και διάλογο, αυτά που μας λείπουν για να αντιστρέψουμε τη σημερινή κατάσταση, προσβλέποντας με οράματα και προοπτικές ένα καλύτερο αύριο. Ασφαλώς και απαιτούμε καλύτερη ποιότητα ζωής και καταγγέλλουμε δημόσια οτιδήποτε εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα και καταστρέφει ότι το καλύτερο και αγνότερο μας έχουν αφήσει οι προπάπποι μας.
Ευτυχώς που
υπάρχουν και οι με παιδεία και καλλιέργεια δάσκαλοι, καταρτισμένοι πολίτες και οι ευαισθητοποιημένες κοινωνίες σε
εγρήγορση για να πασχίζουν καθημερινά για καλύτερη ποιότητα ζωής. Που μπορούν
να μας αφυπνίζουν και να συμπορευόμαστε με δράσεις απέναντι στα παράλογα που
καταστρέφουν ή και που απειλούν το αύριο και που συμβαίνουν γύρω μας. Ωστόσο, από
σήμερα, ας οπλιστούμε με αισιοδοξία και με συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς
στόχους. Η μέρα αυτή, η παγκόσμια μέρα για το περιβάλλον, ας γίνει μέρα
αφύπνισης και εγρήγορσης για όσα συμβαίνουν στον περίγυρό μας, αλλά και σε
ολόκληρη τη Γη. Γιατί το Περιβάλλον περιλαμβάνει όχι μόνο τη φύση με τη γοητεία
των σχέσεων της, αλλά και τον άνθρωπο που αναζητά και ελπίζει σε όλα τα
γεωγραφικά μήκη και πλάτη, καλύτερη ποιότητα ζωής. Γιορτάζουμε για να θυμηθούμε
ότι υπάρχει το Περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπνέουμε, ζούμε, εργαζόμαστε,
δημιουργούμε. Και να επιδιώξουμε για να γίνει πραγματική γιορτή. Γιατί,
ανέκαθεν οι κάθε είδους παρόμοιες συνευρέσεις υπήρξαν και δημιουργικές και
αποτελεσματικές για να διαμορφώνουν πάντοτε στάσεις και τάσεις. Αποτελούν, εν
τέλει, τρόπους επικοινωνίας, ανταλλαγής απόψεων και προβληματισμών. Το μεράκι
είναι η αρχή.
Μέσα στον
ορυμαγδό των περιβαλλοντικών ζητημάτων, απειλών και κινδύνων, αξίζει να
αναδείξουμε ότι το καλύτερο μας έχει απομείνει, ότι το πιο χρωματιστό και
ουσιαστικό έχουμε να παινευόμαστε. Δηλαδή, εκείνα που δίδουν νόημα στη ζωή και
στην υπόστασή μας και που ασφαλώς με τη δική μας ‘’περιφρούρηση’’ προσδοκούμε
να ζήσουμε καλύτερα. Ασφαλώς και διαθέτει το Περιβάλλον μας κοινωνικές
διαστάσεις με αστείρευτες δυνάμεις, με δράσεις ζωής και ζωντάνιας. Αλλά,
χρειάζεται την προσοχή όλων. Γιατί, μπορεί και να καταρρέει, όταν επεμβαίνει
άκριτα και βάναυσα ο ανθρώπινος παράγοντας, που διαταράσσει την αρμονική
λειτουργία-συνεργασία των έμβιων όντων και άβιων συστατικών του περιβάλλοντος.
Να χαρούμε τις γιορτές για το Περιβάλλον και …..τα μάτια, την προσοχή μας κάθε
μέρα πάντοτε στραμμένη σ’αυτό. (πρόσθετη ενημέρωση για την 5η
Ιουνίου, 2013 στα http://www.thinkeatsave.org/, http://www.virgin.com/people-and-planet/blog/think-eat-save--and-reduce-your-carbon-footprint, κ.ά).