(πηγή:σταχυολόγηση από http://www.pyles.tv/news/ άρθρο της Ειρ. Λαμπιώτη /29-10-2011). Στο πρόσφατο Κρητολογικό επιστημονικό συνέδριο, που έγινε στο Ρέθυμνο
ανακοινώθηκε (από το Δρ. Ν. Λεβεντάκη), με βάση
παραμέτρους των Θετικών Επιστημών,
η ανάγνωση των μη κατανοητών αρχαιολογικών συμβολικών δεδομένων που
έχουν βρεθεί στο σπήλαιο του Ιδαίου Άντρου στο Ψηλορείτη. Στον εξωτερικό περίβολο του ιερού σπηλαίου, φαίνεται
ότι υπήρχε, τουλάχιστον από τη Μινωική περίοδο, ένα οργανωμένο σε επιστημονική
βάση Αστεροσκοπείο. Ως όργανα επιστημονικής μέτρησης
των ηλιοστασίων, λειτουργούσαν ο βωμός του Δία καθώς και οι βάσεις των
αγαλμάτων που βρίσκονταν έξω από την είσοδο του ιερού σπηλαίου.
Το Ιδαίο Άντρο είναι ένα από τα
σπουδαιότερα λατρευτικά σπήλαια στην Κρήτη και άκμασε στην αρχαιότητα (4.000
π.Χ. μέχρι 1ο μ.Χ. αιώνα), ενώ θεωρείται αντίστοιχης αξίας με τα μεγαλύτερα
πανελλήνια ιερά. Το σπήλαιο Ιδαίο Άντρο βρίσκεται στον Ψηλορείτη, το ψηλότερο
βουνό στην Κρήτη. Τη φήμη του, αντλούσε κυρίως από το μύθο που θέλει το Δία,
πατέρα και θεό των θεών να έχει γεννηθεί και ανατραφεί εδώ. Βέβαια τη γέννηση
του Δία εκτός από το Ιδαίο Άντρο διεκδικεί και το Δικταίο Αντρο στην Ανατολική
Κρήτη γιατί ο Ησίοδος στη Θεογονία του δεν διευκρινίζει με ακρίβεια την
τοποθεσία της γέννησης του Δία στην Κρήτη.
Έτσι βεβαιώνεται, πως πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ένα ολοκληρωμένο ημερολογιακό έτος.........(Πατήστε κλικ ΕΔΩ)
Από στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από ιερά σπήλαια της Κρήτης, βρέθηκε ότι, όπως οι Αιγύπτιοι έτσι και οι Μινωίτες διέθεταν χωριστό ηλιακό διοικητικό ημερολόγιο. Για τις θρησκευτικές τους τελετές οι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν, παράλληλα, και σεληνιακό μηνολόγιο, το οποίο όμως διόρθωναν ηλιακά. Ειδικότερα η καταγραφή των βασικών σταθμών της πορείας του Ήλιου, δηλαδή των ισημεριών και των ηλιοστασίων, επιτυγχανόταν με κατασκευές στην αυλή του Ιδαίου Άντρου. εντοπισμός των κατασκευών που τοποθέτησαν οι ιερείς του Ιδαίου στην αυλή για να παρατηρούν την πορεία του Ήλιου, ανατρέπει τις επικρατούσες μέχρι σήμερα αντιλήψεις, ότι τα αρχαία ελληνικά ημερολόγια ήταν καθυστερημένα σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των Αιγυπτίων και των Βαβυλωνίων (G. Thomson, 1943). Αντίθετα, οι προσαρμογές των ελληνικών σεληνιακών μηνολογίων στα ηλιακά δεδομένα είναι παλαιότερες των βαβυλωνιακών, που τοποθετούνται στο 528 π.Χ. Πιθανό δε ήταν πιο αξιόπιστες και από αυτές του αιγυπτιακού ημερολογίου, αν κρίνει κανείς από τη φήμη που κατέκτησε το Ιδαίον στους Ρωμαϊκούς χρόνους, πιθανό διότι χρησιμοποιήθηκαν οι παρατηρήσεις του για διόρθωση του Ρωμαϊκού ημερολογίου, που την περίοδο της Δημοκρατίας είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Έτσι βεβαιώνεται, πως πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ένα ολοκληρωμένο ημερολογιακό έτος.........(Πατήστε κλικ ΕΔΩ)
Από στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από ιερά σπήλαια της Κρήτης, βρέθηκε ότι, όπως οι Αιγύπτιοι έτσι και οι Μινωίτες διέθεταν χωριστό ηλιακό διοικητικό ημερολόγιο. Για τις θρησκευτικές τους τελετές οι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν, παράλληλα, και σεληνιακό μηνολόγιο, το οποίο όμως διόρθωναν ηλιακά. Ειδικότερα η καταγραφή των βασικών σταθμών της πορείας του Ήλιου, δηλαδή των ισημεριών και των ηλιοστασίων, επιτυγχανόταν με κατασκευές στην αυλή του Ιδαίου Άντρου. εντοπισμός των κατασκευών που τοποθέτησαν οι ιερείς του Ιδαίου στην αυλή για να παρατηρούν την πορεία του Ήλιου, ανατρέπει τις επικρατούσες μέχρι σήμερα αντιλήψεις, ότι τα αρχαία ελληνικά ημερολόγια ήταν καθυστερημένα σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των Αιγυπτίων και των Βαβυλωνίων (G. Thomson, 1943). Αντίθετα, οι προσαρμογές των ελληνικών σεληνιακών μηνολογίων στα ηλιακά δεδομένα είναι παλαιότερες των βαβυλωνιακών, που τοποθετούνται στο 528 π.Χ. Πιθανό δε ήταν πιο αξιόπιστες και από αυτές του αιγυπτιακού ημερολογίου, αν κρίνει κανείς από τη φήμη που κατέκτησε το Ιδαίον στους Ρωμαϊκούς χρόνους, πιθανό διότι χρησιμοποιήθηκαν οι παρατηρήσεις του για διόρθωση του Ρωμαϊκού ημερολογίου, που την περίοδο της Δημοκρατίας είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Ήδη αρχαίες μαρτυρίες (Διόδωρος
Σικελιώτης) μας πληροφορούν ότι η αυλή του Ιδαίου θεωρούνταν το ίδιο ιερή όπως
και η σπηλιά. Ο Σπυρίδων Μαρινάτος λ.χ. που έκαμε ανασκαφές στο Ιδαίον,
διαπίστωνε το 1956 με θαυμασμό ότι "ανοίγεται
προς ανατολάς με το ευρύχωρον στόμιόν του και βλέπει προς τον ουρανόν.
Μεγαλοπρεπές είναι το θέαμα του βραδέως στρεφομένου στερεώματος από του ύψους
τούτου, οπόθεν οι αστέρες λάμπουν μετά στίλβης ασυνήθους". Εξάλλου,
φαίνεται ότι είναι ακριβής η πληροφορία του Ρωμαίου Διδύμου, πως τα πολύ παλιά
χρόνια οι Έλληνες προσάρμοζαν "κατά
το τρίτο και πέμπτο και όγδοο έτος", με υπόδειξη προφανώς των ιερέων
του Ιδαίου Άντρου΄’.
Για τις μετρήσεις που μπόρεσε να
πραγματοποιεί το ιερατείο του Ιδαίου, διέθετε ένα σταθερό παρατηρητήριο
καταγραφής των ουράνιων φαινομένων γενικά και της πορείας του Ήλιου ειδικότερα.
Έτσι εντόπιζαν τα σημεία ανατολής του Ήλιου κάθε φορά σ' όλη τη διάρκεια του
χρόνου. Εξηγείται λοιπόν η πληροφορία του Σολίνου, -ενός συγγραφέα των ύστερων
Ρωμαϊκών χρόνων-, που υποστηρίζει ότι "ο
Ψηλορείτης γνωρίζει τη θέση εμφάνισης της ανατολής του Ήλιου πριν βγει"».
